ร่ายรักลอร์ดอสูร

The Madness of Lord Ian Mackenzie by Jennifer Ashley
สนพ.คริสตัลพับลิชชิ่ง  พฤษภาคม 2554
แนว ประวัติศาสตร์ย้อนยุค

เรารู้จักหนังสือเรื่องนี้ของแอชเล่ย์จากบล็อกคุณแม็กซ์ตั้งแต่ปี 2009  และได้ติดตามรอคอยฉบับแปลมานาน  จนในที่สุดเราก็ได้อ่านถึงแม้จะล่าช้าสักหน่อย  เราค่อนข้างคาดหวังไว้มากจนเราเกรงว่าจะทำให้อ่านไม่สนุกเหมือนกับอีกหลายๆ เรื่องที่ผ่านมา  แล้วบังเอิญน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่งซื้อฉบับอังกฤษให้เป็นของขวัญปีใหม่เราจึงมีโอกาศได้อ่านทั้งสองภาษา

ลอร์ดเอียน  แม็คเคนซี่เป็นน้องชายคนเล็กในจำนวน 4 คนของดยุคแห่งคิลมอร์แกน ในอดีตเขาถูกท่านพ่อจับส่งโรงพยาบาลบ้าตั้งแต่อายุ 9 ขวบ และเมื่อท่านพ่อของเขาเสียชีวิต ท่านชายฮาร์ตพี่ชายคนโตของเขาจึงใช้เส้นสายนำเขาออกมาสู่โลกภายนอก  ในสมัยนั้นผู้คนคงเรียกอาการของเขาว่า "บ้า" ลอร์ดเอียนมีอาการที่บางครั้งไม่สามารถควบคุมความโกรธเอาไว้ได้ สับสน วุ่นวาย ฝันร้าย จดจ่อกับบางสิ่งที่เขาสนใจมากๆ เขามีความจำที่ใกล้เคียงกับอัจฉริยะ เขาทำเงินได้มากมายจากการคิดคำนวณ เขาโกหกไม่เป็น การสื่อสารกับเขาจะต้องเป็นไปอย่างตรงไปตรงมา เขาไม่รับรู้อารมณ์ หรือความหมายที่เป็นนัย  แต่สิ่งเดียวที่เขาหลงใหลอย่างมากมายคือเครื่องกังไสสมัยราชวงศ์หมิงที่เขาสะสมไว้

คุณนายแอคเคอรี่ หรือ เบ็ธ นางเอกของเรื่องเติบโตจากบ้านอนาถาย่านเสื่อมโทรม เป็นหม้ายหลังจากแต่งงานได้เพียงปีเดียว  หลังจากสามีเสียชีวิต เบ็ธได้รับการว่าจ้างจากหญิงชราร่ำรวยคนหนึ่งให้เป็นผู้ติดตามเป็นเวลา 9 ปีเมื่อหญิงชราเสียชีวิตลง  คุณนายแอ็คคอรี่ หรือ เบ็ธ จึงกลายเป็นยัยส้มหล่นร่ำรวยจนเป็นที่หมายปอง เธออายุมากกว่าลอร์ดเอียน

ครั้งแรกที่เขาได้พบเบ็ธคือที่โรงละครที่เขาจะต้องไปพบคู่หมั้นของเธอ  เขาทำให้เธอยกเลิกหมั้นและขอเธอแต่งงานทันที เบ็ธไม่รู้จักเอียนดีพอ เธอเขียนจดหมายไปบอกเอียนว่าจะไปปารีส  เอียนเจอปัญหาที่ย้อนไปพัวพันกับคดีเก่าเมื่อ 5 ปีที่แล้ว จึงตามเธอไปปารีส มีหลายสิ่งที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์เกิดขึ้นที่นั่น รวมทั้งปัญหาที่เอียนทิ้งไว้ได้ติดตามเขาไปด้วย  เขาแต่งงานกับเธอที่นั่นด้วยเหตุผลของความปลอดภัยของเบ็ธด้วยความช่วยเหลือจากแคมารอนและแม็คพี่ชายของเขา  จากนั้นจึงเดินทางกลับคิลมอร์แกน ที่ซึ่งเบ็ธจะได้พบกับท่านชายฮาร์ตผู้โหดเหี้ยมเป็นครั้งแรกในฐานะคุณหญิง

อ่านจบแล้ว :
เราว่าทุกอย่างลงตัวสมบูรณ์  ตอนแรกเลยเราค่อนข้างกังวนเรื่องปมต่างๆ ที่มีมากมาย เกรงว่านักเขียนอาจจะแก้ปมแบบลวกๆ ไม่มีเหตุผล  แต่เรื่องนี้เราพอใจมากทุกปัญหาสมบูรณ์แบบมาก มีเหตุผล จังหวะลงตัวเหมาะสมอย่างยิ่ง  แต่...(จากการอ่านฉบับแปล)สิ่งหนึ่งที่เราไม่ค่อยรู้สึกคือความนุ่มนวลในแบบฉบับของโรแมนซ์ย้อนยุค  ตัวละครในเรื่องทุกคนไม่มีสมบัติผู้ดี ไม่มีมารยาท การพูดจาไม่มีสัมมาคารวะ  ไม่มีพิธีรีตรอง  ดังนั้นเราจะไม่รู้เลยว่าในสมัยปี 1881 นั้นสังคมผู้ดีอังกฤษยังให้ความสำคัญต่อขุนนางมากน้อยแค่ไหน

อุณหภูมิ 50° C


สำนวนแปล :  
สมัยใหม่เกินไปไม่เข้ากับแนวของหนังสือ  เช่น  จัดเต็ม  กระดี๊กระด๊า  ไปเฮฮาลัลล้า  ด่าเช็ด   เหวี่ยง  ขาใหญ่   ช้อปปิ้ง   ฟังดูเจิดมาก   จิ๊บจ๊อย   เรามาเป็นกิ๊กกัน  เจ๋ง   ตัวเอ้  สาระเลวตัวพ่อ  ขั้นเทพ  มีป๋าดัน  จิ๊ดนึง   เป๊ะเลย   เชี๊ยะเลย   เ๊จ๊าะแจ๊ะ   ภูธร   เจ็บจี๊ด   ไก่กาซะไม่มี   ขำกลิ้ง   เม้าธ์  วิ้ว  ยาหยี  บ้านนี้รวยนะยะ  ตำหนัก ฯลฯ และคำราชาศัพท์แบบครึ่งๆ กลางๆ